Mijn eerste blog dateert van 10 juli met de woorden ‘Hoe zie jij God voor jou…?’
Daarna heb je de blogs mogen lezen van Ingrid en Laura over ‘Kiezen voor God?’ en ‘God zorgt!’.
Als je deze blog leest zitten we in de advent. Advent komt van het Latijnse woord adventus, dat komst betekent. Als christenen bereiden we ons voor op de komst van het kerstkind Jezus Christus.
Verwachtingsvol uitzien naar dat feest met gezelligheid, lekker eten, een boom met lichtjes, piek en ballen, een kerststal met kerstgroep en het kindje Jezus. Het feest met vieringen in de kerk die uitpuilden van alle mensen. Het feest met de geijkte kerstfilms op de tv en kerstliedjes vanaf het vinyl op de pick-up. Voelde dat na jaren hetzelfde, als een sleur? Voor mij niet. Het was en is nog steeds het feest van samen komen, samen zijn. Mijn ouders zorgden daarvoor. Dat zag ik als kind niet, maar besef ik nu terdege. Zij kozen God voor mij en zij zorgden voor mij zoals God dat zou doen. Bij beiden heb ik een diep besef en geloof ervaren in een moeder Maria en Vader door het Christus Kind. Een waardevolle traditie zoals ik die als kind kon ervaren, voelen en begrijpen gaven ze aan mij door als een verpakking die ik jaar na jaar verder mocht ontdekken en uitpakken. Een traditie die ze mij schonken, waarvan ik nog steeds zeg voor mijzelf ‘zo hoort het’! Het voelt goed en doet goed. Zo keek ik naar God. En dat doe ik nog steeds hoor.
Er nu op terugkijkend is het dus veel meer geworden door de jaren heen.
Voor mij nu, is dat het fundament in ieder levensjaar van mij om verwachtingsvol te groeien naar de komst van Jezus Christus. Niet alleen in het kerstkind, maar vooral in het kind dat ik zelf ben, van God. Ik hoop van harte dat je begrijpt wat ik bedoel, wat ik jou wil laten voelen. Heb jij wel eens jezelf afgevraagd of jij een kind van God bent? Of ook jij, een geliefd kind van God bent, zoals je bent? Durf jij jouzelf kwetsbaar op te stellen om daarvoor open te komen staan? Ik heb dat gedaan en ik had het niet zonder mijn ouders gekund. Het heeft een tijd geduurd en gelukkig had ik in die tijd de verpakking van de traditie al door mijn enthousiasme en bevlogenheid zover open gekregen om de woorden te begrijpen van de apostel Paulus aan de christenen van Korinte H12 vers10b ‘Want als ik zwak ben, dan ben ik sterk’. Ik voel door mijn levensjaren heen met z’n ups en downs telkens weer die vrijheid om mezelf als kind van God te voelen.
En ja wat mag ik dit jaar verwachten van het kerstfeest? Want dat Corona-virus heeft mij behoorlijk uit de comfortzone getrokken. Niets was en is meer vanzelfsprekend. Van al die tradities die ik mee had gekregen kon niets meer plaatsvinden zoals ik het gewend was. De verpakking werkt niet meer! Hoe is dat bij jou?
Met advent blijf ik toch aftellen. Nu niet meer als een aftelperiode naar mijn verjaardag van nog zoveel nachtjes slapen en de dagen daartussen gewoon verder gaan en doen zoals altijd. Nee nu meer met een verlangen, met vertrouwen, met vreugde. Dus ik neem elke dag van de advent even de tijd, naast mijn dagelijkse gebeden, om stil te staan bij korte bijbelteksten die ik aangereikt krijg door mijn deelname aan de adventsretraite (www.ignatiaansbidden.org). Het is geen bijbelstudie. Het gaat om het bidden met de bijbel. Wat doet het Woord van God met mij!? Wat kan het met jou doen? De vreugde brengen?
God heeft door mijn ouders de keuze voor Hem als een verlangen in mijn hart gelegd. Dagelijks mag ik ervaren dat God voor mij zorgt. Dat maakt mijn leven vreugdevol om het komend kerstkind in ons gezin wederom te verwelkomen. Hij is ‘wellekome’, keer op keer in ons midden. Samen met die geijkte kerstfilms, liedjes en heerlijk eten.
Samen dat beleven en elkaar, maar vooral dat kerstkind Jezus Christus, danken. Goddank! Alvast een Zalig Kerstmis toegewenst.
René Lamers diaken en bisschoppelijk gedelegeerde voor jeugd en jongeren/ JBDB
